صنعت آسانسور نیازمند چتر واحد

بهبود وضعیت صنعت آسانسور فعلی نیازمند نظارت جدی سازمان نظام مهندسی کشور، سازمان استاندارد و یکپارچه کردن فعالان این صنعت برای کاهش آمار حوادث و افزایش ایمنی آسانسورهاست. به گزارش پیام ساختمان، رئیس هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان قطعات آسانسور و پله برقی در نخستین گردهمایی فروشندگان و تعمیرکاران صنعت آسانسور و پله برقی ایران، گفت: آسانسور در ایران تنها صنعتی است که دارای دانشگاه است. این صنعت بیشترین تحصیل کرده ها را از آن خود دارد. امروز باید به تولیدکنندگانی که توانسته اند با تمام فرازوفرودها مانند دوره هشت ساله جنگ دفاع مقدس مقاوم بمانند، افتخار کرد. بازار اشباع از قطعات قاچاق علی محمد منصوری افزود: زیربنای اقتصاد هر مملکت تولید است. هر کشوری که تولید آن دچار ضعف شود اقتصاد آن کشور رو به واژگونی خواهد رفت. فروشندگان قطعات آسانسور همگی ذیصلاح هستند ولی برخی با واردات قطعات تقلبی نام و عنوان فروشندگان را خدشه دار کرده اند. او تأکید کرد: باید هم جلوی واردات فله ای و قاچاق گرفته شود تا هر قطعه ای وارد بازار نشود و هم نظارت بازار به طور جد پیگیری شود. بازار بی نظارت راه را برای گرفتن گریبان تولیدکننده، فروشنده و مصرف کننده را باز گذاشته است. به گفته منصوری، تولیدکنندگان و فروشندگان در حال شقه شقه شدن هستند و ناظری بر حال و اوضاع آن ها وجود ندارد، دوستانی هم که با آن ها تفاهم نامه کاری امضا کرده ایم امروز در جمعمان حضور ندارند. او به گزارش های اشتباه اعلام شده اشاره کرد و اظهار داشت: آمار تعداد آسانسور های مسبب حوادث اعلام شده از سوی آتش نشانی، صحت ندارد و معلوم نیست چه کسی باید تاوان این اعلام نظرها را بدهد. به گزارش آمارهای موجود، سالی 36 هزار دستگاه دچار سانحه شده درجایی که مسلم بیات مدیرکل استاندارد استان تهران اعلام کرده است، سازمان استاندارد 19 هزار تأیید فنی آسانسور صادر کرده است. نیاز صنعت آسانسور به پلیس رئیس هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان قطعات آسانسور و پله برقی تصریح کرد: باید به فکر چتر واحد باشیم. باید در مورد کاری که انجام می شود سیاست گذاری جامعی داشته باشیم تا به نقطه نظرهای واحدی برسیم و تا این اتفاق رخ ندهد، تکرار حوادث تداوم خواهد داشت. چرا استاندارد آسانسورهای استان های غیر پایتخت به خوبی رعایت نمی شود؟ مگر استان های دیگر اعضای خانواده ما نیستند. همان طور که خودروهایی که تولید می شوند سالانه یک بار معاینه فنی می شوند و در غیر این صورت، پلیس جریمه شان می کند، صنعت آسانسور نیز باید به طور سالانه معاینه فنی شود و در صورت بد مراقبتی پلمپ شوند. منصوری ادامه داد: باید برای تجمیع همه تولیدکنندگان زیر یک لوا و یکپارچه کردن آن ها به منظور استفاده ازنظر افراد و همسو کردن آن ها برای تولید ملی در جهت بهبود و کیفی سازی تولید، همگام باهم تلاش کنیم و کیفیت قطعات تولیدی را ارتقا دهیم. لازمه این امر، استانداردسازی و رسیدن به حد مطلوب و مطابق با استانداردهای ملی و جهانی است. درواقع استاندارد سازی و ارتقای کیفیت قطعات، هدف تلقی می شود و وجود یکی بدون دیگری امکان پذیر نیست. او افزود: وقتی ما موفق به ارتقای کیفیت بشویم و استانداردها را تا حد استانداردهای جهانی افزایش دهیم، قادر خواهیم بود با محصولات مشابه خارجی رقابت کنیم. این رقابت، دو دستاورد مهم به ارمغان خواهد آورد: اول آنکه، تسخیر بازارهای داخلی و از دور خارج کردن رقبای خارجی، دوم نیز امکان عرضه کالا به بیرون از مرزها و صادرات محصولات وطنی و گسترش بازار فروش در گستره ای وسیع و بدون مرز. سازمان نظام مهندسی کشور مسئول ایمنی آسانسور منصوری تأکید کرد: ما در نشست های سیاست گذاری وزارت صنعت، معدن و تجارت، پرونده ای به نام سازمان نظام مهندسی در کارهایمان نداریم. وظیفه سازمان نظام مهندسی طراحی، محافظت و نظارت است و وظیفه من مجری نصب و اجرای آسانسور است و محاسبات ایمنی آسانسور به عهده مجری نیست، چرا مسئولیت استاندارد را مجری باید به عهده بگیرد؟ در حال حاضر مجریان این صنعت، مأمور شهرداری شده اند که هرکسی فوت کند او مسئول تشیع جنازه اش است. به گفته او، باید بافکر جمعی، هم اندیشی و همدلی به یک هدف واحد و یک استراتژی بیندیشیم. دورهم جمع شویم و از وقوع حوادث جلوگیری کنیم. امروز، هرکسی به خود اجازه می دهد به صنعت آسانسور بتازد، این صنعت را متهم کند و مجرم بشناسد. مسئولین بفرمایند حدود مسئولیت فروشنده قطعات آسانسور و پله برقی تا کجاست؟ او در انتها گفت: توصیه من به تمام دست اندرکاران صنعت آسانسور و پله برقی اعم از تولیدکننده، طراحان و مونتاژکاران، بازرگانان و ...این است که در انتخاب افراد اصلح برای سکان داری تشکل ها، عقلانی و فراجناحی عمل کنند. باید از تمام سیاست گذاران و سیاستمداران صنعت آسانسور بخواهیم طبق وظایف خود مسئولیتشان را پاسخ دهند. باید یاد بگیریم که طبق مسئولیت هایی که برعهده گرفته ایم پاسخگو باشیم و اگر نتوانستیم، مسئولیت را واگذار کنیم.