معماری یک هنر است

این روزها معماری معاصر ایران نقل محافل تخصصی است.از بزرگان عرصه تا نوآموزان حرفه، برای آنکه حرفی برای گفتن داشته باشند، به تقبیح معمار و معماری معاصر می پردازند. در این میان برخی معتقدند از قاجار به این سو معماری نداریم. برخی از اصلاحات ارضی به این طرف را تهی از معماری می شمارند و برخی معتقدند معماری ایران، به صورت عام دچار فراموشی شده است. حال که فضای حاکم بر نقد معماری معاصر ایران چنین حال و روزی دارد بهتر نیست کمی از سر لطف بنگریم و ذخایر آن را بازیابیم؟ به همین منظور برگزاری سلسله نشست های یکصد معمار، یکصد انتخاب می تواند چشم انداز روشنی برای معماری معاصر باشد. دویست و پنجمین گفتمان هنر و معماری به اهتمام انجمن مفاخر معماری ایران برگزار شد. به گزارش خبرنگار پیام ساختمان هشتمین نشست از سلسله نشست های یکصد معمار، یکصد انتخاب روز چهارشنبه 19 خرداد در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) برگزار شد. براساس این گزارش، در دویست و پنجمین گفتمان هنر و معماری استادان، دانشجویان و علاقه مندان به حوزه معماری حضور داشتند و سخنرانان این نشست، دکتر داراب دیبا، دکتر محسن حبیبی، مهندس محسن وفامهر، مهندس رضا بهبهانی، مهندس هما ادیب زاده، مهندس ماندانا یزدان شناس بودند. همچنین رضا کیانیان، بازیگر سینما تئاتر و تلویزیون مهمان ویژه این نشست بود. الهام از بافت پلکانی ماسوله ماندانا یزدان شناس به معرفی مجموعه مسکونی دربند که درواقع محل سکونت خدمه کاخ سعدآباد بود پرداخت و گفت: این ساختمان اولین بلندمرتبه ای بود که در شمیران ساخته شد و در راستای گسترش عمودی شهر مجوز گرفت. وی افزود: این بنا متعلق به دوره پهلوی دوم بوده و بنا به اذعان سکنه، توسط معمار فرانسوی طراحی و ساخته شد. معمار فرانسوی با در نظر گرفتن بافت ساختمان های دربند و شرایط زندگی خدمه، این مجموعه را بنا کرد به طوری که واحدها به فراخور موقعیت خدمه از 30 متری تا 70 متری ساخته شدند. یزدان شناس در ادامه تصریح کرد: این معمار فرانسوی با الهام از بافت پلکانی ماسوله این ساختمان را طراحی کرده و پیچیدگی این مجموعه به شکلی است که چندین ورودی دارد. این بنا در زمان خود امکانات ویژه ای مانند آسانسور و شوتینگ و بالکن های مجزا و فضای سبز با شرایط خاصی داشته است. ساکنان این بنا، به مرور زمان و با توجه به نیاز خود به دلیل عدم تمکن مالی و فرسودگی ساختمان، تغییرات و الحاقاتی در این بنا داده اند که چهره نازیبایی به آن داده است. او افزود: با توجه به اینکه قالیشویی از عادات ساکنان بوده، طبقه آخر ساختمان سالن قالیشویی بوده که در حال حاضر تغییر کاربری داده اند. این معمار و پژوهشگر با اشاره به ساختمان مشابه در فرانسه که در قرن 19 ساخته شده افزود: برای اینکه این ساختمان تاریخی از بین نرود به هنرمندان اجاره داده شده که با این تغییر کاربری درواقع هم درآمدزایی داشته و هم صیانت از بنای تاریخی به بهترین شکل انجام می شود. یزدان شناس در پایان گفت: پیشنهاد می کنم برای حفظ و نگهداری این بنای زیبا آن را به هنرمندان اجاره داده و فضای گالری عکس و نقاشی در آن ایجاد شود و یا کاربری مانند هتل برای آن تعریف شود. چرا شهری زشت داریم؟ رضا کیانیان به عنوان مهمان ویژه در این نشست گفت: معماری یک هنر است و رابطه آن با هنرهای دیگر کاربردی است، به طوری که زندگی روزمره نیز در آن دیده می شود که شکل انتزاعی آن مجسمه سازی است. وی افزود: معمار حجم هایی می سازد که هم فضای داخلی و هم فضای بیرونی آن باید زیبا و هنری باشد. در مجسمه ها غالبا فضای بیرونی دارای اهمیت است اما معمار درواقع دو بار باید هنرش را به کار بگیرد. یک معمار با مردم ارتباط دارد بنابراین باید مردم شناسی بداند چون نقطه شروع کارش این است. از سوی دیگر چون ساختمان ها را در شهر می سازد باید از شهرسازی و جامعه شناسی نیز تا حدودی اطلاعات داشته باشد. در نهایت همه این مفاهیم را هماهنگ به کار گیرد تا اثری ماندگار خلق کند. این بازیگر با اشاره به اینکه نزدیکان و بستگانش معماران سرشناسی بوده اند و آثار ماندگاری خلق کرده اند، افزود: انتظار ما از معمار بالاست اما متأسفانه شب ها برای رفع خستگی و استراحت به بیغوله هایی می رویم. به راستی چرا شهری زشت داریم؟