انواع سیستم های تهویه
تهویه به معنای تأمین هوا با کیفیت مطلوب و بعضا شامل بارهای حرارتی و برودتی مورد نیاز یک فضای مشخص است که تأثیر مستقیم بر شرایط آسایش و بهداشت انسان دارد. این مهم ممکن است به صورت تخلیه هوای آلوده به گرد و غبار و گازها و بخارات آلاینده در اماکنی مانند کارخانجات، پارکینگ ها، آشپزخانه ها و نظایر آنها یا ارسال هوای تازه توسط واحد هواساز به محیط صورت گیرد که حالت اول تهویه مکشی یا استخراجی و حالت دوم تهویه دمشی یا فشاری نامیده می شود. در اینجا توضیحات مختصری درباره هر دو حالت و حالت سومی که تلفیقی از دو سیستم قبل است ارائه می گردد. 1ـ تهویه استخراجی: این سیستم رایج ترین و ساده ترین سیستم تهویه است و معمولا شامل واحد اگزوزفن و کانال های انتقال هوا یا هواکش های آکسیال دیواری است. کاربرد اساسی این سیستم در اماکنی است که تنها تخلیه هوای موجود به علت وجود غبار، گازهای آلاینده، بوهای نامطبوع، حرارتی بیش از حد و... اهمیت داشته و کیفیت هوای ورودی به سیستم از اهمیت زیادی برخوردار نیست. در این سیستم اگزوزفن هوای آلوده را تخلیه نموده و بر اثر اختلاف فشار ایجاد شده هوای تازه به صورت طبیعی به فضا وارد می شود. در این سیستم کیفیت هوای ورودی قابل کنترل نبوده و بازدهی سیستم مستقیما به موقعیت محل های ورود و خروج هوا دارد و چنانچه این دو در فاصله و موقعیت مناسبی نسبت به یکدیگر قرارنگرفته باشند سیستم از بازدهی مطلوبی برخوردار نخواهد بود؛ لذا در زمان تعبیه هواکش یا کانال کشی بایستی توجه خاص به این موضوع مبذول گردد. 2ـ تهویه فشاری: تهویه فشاری عموما در سیستم های تهویه مطبوع، هوارسانی به فضاهای پرفشار مانند تونل ها، معادن، ایستگاه های مترو و... یا اماکنی که کیفیت هوای داخل از اهمیت زیادی برخوردار است مانند بیمارستان ها، داروسازی ها و نظایر آنها به کار گرفته می شود. در این سیستم کیفیت هوای ورودی کاملا قابل کنترل بوده و به دلیل بالاتر بودن فشار محیط نسبت به فضای خارج هوای کنترل نشده به سیستم نفوذ نخواهد کرد و سیستم تقریبا ایزوله خواهد بود. در این سیستم واحد هوارسان هوای تازه را دریافت کرده و پس از پالایش آن توسط فیلتر (در صورت نیاز) و تأمین بارهای حرارتی و برودتی و کنترل رطوبت (درصورت نیاز) آن را توسط کانال های هوا به فضای مربوطه انتقال می دهد. چنانچه در محیط منبع آلاینده هوا وجود داشته باشد به گونه ای که تخلیه کنترل شده هوا نیز مورد نیاز باشد این سیستم از کارآیی مطلوب برخوردار نخواهد بود و بایستی از حالت سوم یعنی سیستم تهویه دمشی ـ مکشی استفاده شود. 3ـ تهویه دمشی ـ مکشی: این سیستم کامل ترین سیستم تهویه و تلفیقی از دو سیستم استخراجی و فشاری است. کاربرد اصلی این سیستم برای اماکنی که هم کیفیت هوای ورودی و هم تخلیه هوای داخل حائز اهمیت بوده (مانند استخرها و اماکن ورزشی، بیمارستان ها و...) یا فضاهایی که تخلیه هوا بسیار مهم بوده اما امکان تأمین هوای تازه به صورت طبیعی وجود ندارد (مانند پارکینگ هایی که در طبقات زیرین ساختمان واقع هستند) است. در این سیستم هوای تازه توسط واحد هوارسان به محیط ارسال شده و سپس هوا توسط واحد اگزوزفن از محیط خارج می گردد. در این سیستم بایستی دریچه هوای تازه و اگزاست در موقعیتی نسبت به یکدیگر قرارگیرند که هوا پس از ورود حداکثر حجم فضای درحال تهویه را بپیماید سپس از آن خارج گردد تا حداکثر میزان بازدهی حاصل شود. گروه فنی مهندسی کارنو
انتهای خبر/پیام ساختمان
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید :