بازار راکد نیست

از میزان فروش محصولات ساختمانی تا حدودی می توان وضعیت بازار ساخت وساز را تخمین زد. به گزارش پیام ساختمان، به اعتقاد مدیرعامل شرکت نگین تجارت فردوس، بازار ایران راکد نیست بلکه با افزایش ریسک بازار مواجه شده است. مدیرعامل شرکت نگین تجارت فردوس نماینده انحصاری شرکت استرالیایی Vivacity Engineering Pty. Limited به تشریح ویژگی های چسب های مگاپوکسی پرداخت و به خبرنگار ما گفت: چسب های مگاپوکسی ازنظر کیفیت و استاندارد در سطح بالاتری نسبت به محصولات مشابه داخلی آن در بازار وجود دارد. مرجان آقاجان زاده هوشیار به سطح بالاتر استاندارد استرالیا اشاره کرد و افزود: سطح استاندارد استرالیا چیزی حدود ده برابر بالاتر از استاندارد اروپا و آمریکاست. مواد شیمیایی استرالیا ازنظر اینکه دوستدار محیط زیست هستند در سطح بین المللی از جایگاه ویژه ای برخوردارند. همچنین، درصد عظیم چسب های مگاپوکسی از مواد کانی و از مواد اولیه طبیعت تشکیل شده اند درحالی که بیشتر چسب های داخل بازار ایران از پلیمر تشکیل شده اند و به چرخه برگشت ناپذیر هستند. نزدیک به 42 سال است که این چسب ها در دنیا استفاده می شود و حدود 18 سال است که در بازار ایران خودنمایی می کند. به گفته این بانوی فعال اقتصادی، این چسب ها دارای هولوگرام استاندارد هستند اما از جایی که نظارتی بر بازار وجود ندارد تولید انواع چسب های بدون استاندارد زیرزمینی بازار را نابسامان کرده است. چسب های فوق جایگزین ملات هستند و در سبک سازی ساختمان ها به کار می رود. ساختمان هایی که با استفاده از این چسب ها در هر صد مترمربع پنج تن سبک می شوند، میزان مصرف آهن را هم کاهش می دهند و ساختمان نیز ارزان قیمت تمام می شود. هوشیار، از دیگر مزیت های نسبی چسب های مگاپوکسی در مقایسه با ملات سیمانی تصریح کرد: افزون بر اینکه چسب ها دوستدار محیط زیست هستند، کاهش هزینه هایی اعم از کارگر ساختمانی، سوخت، فضای اشغالی ساختمان و ... نیز در پی دارند. او که معتقد است کیفیت ارزان نیست ، در مورد ویژگی ها و قیمت محصولات شرکت خود گفت: چسب های مگاپوکسی به عنوان کالای جایگزین سیمان از قیمت گران تری برخوردار است اما بااین حال وضع بازار این محصول خوب است. بنابراین اگر وضع بازار چسب های ما خوب است پس وضع سیمان فروش و ... نیز خوب است به شرط آنکه قانع باشیم. اما نکته اینجاست که با این چسب ها یک سنگ کار ساختمانی می تواند روزانه 40 مترمربع سنگ را فرش کند درحالی که باسیمان تنها می تواند 10 مترمربع را فرش کند و افزون بر آن نیاز به یک کارگر وردست نیز دارد. دبیر شورای سیاست گذاری کانون کارآفرینان توسعه گرا و رئیس کمیته اجتماعی این تشکل در بخش دیگر سخنان خود به افزایش حجم ساخت وسازها اشاره کرد و گفت: از میزان فروش محصولات تا حدودی می توان وضعیت بازار ساخت وساز را تخمین زد. هوشیار یکی از شاخصه های بازار راکد را خیابان های بی هیاهو عنوان کرد و افزود: مردمی که در کشورشان رکود حاکم است خیابان های شلوغی ندارد اما خیابان های ما پر از شلوغی، پویایی و تحرک است. او در مورد کوچک شدن سفره های مردم به عنوان یکی از نشانه های رکود در بازار گفت: سفره ها را ما تغییر دادیم، رکود تغییر نداد. میزان مصرف افزایش یافته و تجمل گرایی در جامعه افزایش یافته است . در بازار راکد، ساخت وساز تماماً متوقف می شود اما در ایران در حال انجام است، در ایران همه می دانند بازار پس از چهار سال رکود با جهش روبرو می شود. چطور سازندگان راضی نباشند و چندین مال در حال ساخته شدن است. در مشهد یک کوچه را به سمت حرم مطهر باز کردند برای ساخت یک هتل، در اهواز، بوشهر و ... پاساژهای بزرگی در حال ساخته شدن هستند. این ها همه نشانه پویایی بازار است. بازار راکد نیست به گفته این صادرکننده سنگ ایران، بازار راکد نیست و مردم پول درآوردن را بلدند و از بازار آشفته و نابسامان بهره برداری می کنند. آن دسته هم که معتقدند بازار راکد است عادت به چک های پرداخت شش ماهه ندارند. یک بازار راکد نیازی به واردات لوازم و کالاهای لاک چری ندارد، درحالی که واردکننده ها با بررسی کشش بازار اقدام به واردات می کنند، بنابراین کسی که خودروهای پورشه، بنز و ... وارد می کند یا خانه های متری 60- 45 میلیون تومان می سازد کشش بازار را موردتوجه قرار داده است. در بازار مسکن نیز همان قدر که خانه های زیر یک میلیارد خوب به فروش می روند، خانه های بالای پنج میلیارد هم متقاضیان خود را دارد. عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی ایران- استرالیا در مورد مشکلات پیش روی واردات کالا عنوان کرد: مسائل انتقال پول ازجمله مهم ترین مشکلات تجار محسوب می شود. بهتر است واژه رکود را با ریسک عوض کرد و گفت، در شرایط فعلی ریسک کار در بازار افزایش یافته است. پول ها هنگام جابجایی گم می شوند و سال ها باید گشت تا شاید بازگردد. مشکلات نظارتی، حضور بی ضابطه محصولات زیرزمینی و مصالح بی کیفیت در سطح کشور به مشکلات دامن زده است. اگر دولت به بخش خصوصی کمک نکند وضع نابسامان فعلی بدتر خواهد شد. دولت باید سایه خود را از بخش خصوصی بردارد و منابع خود را از بخش خصوصی تغذیه نکند. درجایی که نمونه مشابه کالای وارداتی در ایران وجود ندارد چرا باید 35 درصد روی کالاها عوارض گمرکی پرداخت کنیم؟ چطور کشورهای دیگر می توانند پیشرفت کنند و ما نمی توانیم؟ ما در شعار دادن عالی عمل می کنیم اما در عمل به آن بها نمی دهیم. اصلاح ساختار اتاق بازرگانی یکی از اقداماتی است که باید موردتوجه قرار بگیرد. تا بخش خصوصی مطالبات خود را ازنظر دارایی، بیمه و ... مستقیماً اعلام نکند و دولت هم گوش ندهد اوضاع بازار همین گونه که هست ادامه خواهد داشت.