معماران در اندیشه تامین غذای جهان

معماران در اندیشه تأمین غذا شرکتی در بارسلونای اسپانیا طرحی دارد که بر طبق آن یک بارج کشاورزی چند طبقه با سیستم خودکار ساخته و به دریا انداخته می شود. این مزرعه طوری طراحی شده که در سه سطح کار می کند: سطح پایینی که موج های آب در آن وجود دارد، شامل یک مزرعه پرورش ماهی به روش آب کشت ، محلی برای صید و آماده کردن ماهی ها برای ارسال به فروشگاه ها، تسهیلات بسته بندی و ماشین نمک زدایی. ردیف دوم برای تولید خوردنی ها به روش هیدروپونیک و آئروپونیک که هردو از زیرمجموعه های کشاورزی در آب و بدون استفاده از خاک هستند؛ و سطح بالایی که نور آسمان را دارد و نور و نیروی برق لازم برای به کار انداختن همه چیز را تأمین می کند. هر ردیف حدود 5/22 متر در 5/37 متر است و مساحتی را به دست می دهد که برای رشد 8 تن سبزیجات و 7/1 تن ماهی در سال کافی است. معماران تخمین می زنند که این مقدار هزینه های پروژه را در طول 10 سال پوشش می دهد. از آنجایی که این مزرعه کامپیوتری است و بیشتر ساختارهای آن با هم و وابسته به هم کار می کنند، می توان برای تولید غذای کافی برای جامعه از آن استفاده کرد و این روش به طور ویژه برای کشورهایی که جمعیت زیاد و خاک قابل کشت کمتری دارند، قابل اجرا و مفید است. در توضیح مزیت های این روش باید گفت چنین روشی باعث می شود بتوان از خاک یک کشور به جای کشاورزی برای ساخت وساز ساختمان ها استفاده کرد و درعین حال در تأمین غذای مردم نیز به مشکل برنخورد. قرار دادن ساختارها روی آب علاوه بر این که پروسه کشاورزی را به پروسه ای خودکار تبدیل می کند، سبب می شود که مزارع خود را با بالا آمدن سطح دریا منطبق کنند و به این ترتیب مشکلات طغیان آب که عموماً در تکنیک های سنتی کشاورزی مشکل ساز بود، دیگر وجود نخواهد داشت. کشاورزان بنگالی قرن هاست از نوع بدوی این روش استفاده می کنند تا تغییرات دردسرساز سطح آب در فصل های طغیان را پشت سر بگذارند. معماران در طرح هایی که برای اجرای این پروژه ارائه می کنند، تأکید دارند که این پروژه نمی تواند همه مشکلات گرسنگی بشر را حل کند یا جایگزین روش های سنتی کشاورزی گردد. اما گردانندگان این پروژه سعی دارند روشی جدید را معرفی و راه اندازی کنند که تکمیل کننده و منطبق با دیگر روش های تولید موجود باشد. پاتریک لینچ (Patrick Lynch)، سایت ArchDaily