نقش مدیریت شهری در گرانی مسکن

یک کارشناس مسکن گفت: هر زمان که شهرداری ها بودجه کم می آورند میزان فروش تراکم را دو سه برابر می کنند و این به معنای سلب آسایش همسایگان، ایجاد رانت و به هم ریختن تعادل قیمت مسکن است. به گزارش پیام ساختمان، سعید آسویار اظهار کرد: در نظام مدیریت شهری جز ایجاد هزینه های اضافی و تورم در بخش مسکن و به جا گذاشتن بدهی های بزرگ برای موروثان بعدی اقدام ویژه ای انجام نمی شود. بیش از 40 درصد منابعی که شهرداری ها در مناطق مختلف پایتخت جمع آوری می کنند صرف کارهای عمرانی نمی شود و بقیه اش با سوء مدیریت و دوباره کاری حیف ومیل می شود. انجام کارهای موازی و مقطعی و بدون برنامه ریزی قبلی ازاین دست است. این کارشناس مسائل شهری بابیان این ادعا که میزان درآمد شهرداری از محل فروش این حجم تراکم فروخته شده در شهر تهران طی سال های اخیر با هیچ دوره ای قابل مقایسه نیست گفت: نتیجه چنین رویکردی، سلب آرامش از محله های مسکونی، ایجاد رانت برای گروه های خاص و به هم ریختن تعادل قیمت عرضه مسکن شده است. دیده می شود که در یک منطقه برای دو زمین با مشخصات مشابه در زمانهای مختلف پروانه صادر می کنند که به یک نفر مجوز 6 طبقه و به ارگان دیگر مجوز 11 طبقه می دهند. وی اظهار کرد: هویت شهری در تهران از بین رفته است. نه می شود گفت تهران شهری با آرامش و پویا است، نه محل کسب وکار. هیچ خیابانی نیست که بتوان آن را صرفاً اداری، تجاری یا مسکونی تلقی کرد؛ زیرا بافت و سیستم شهری را به هم ریخته اند و بیشتر وقت و انرژی ساکنین صرف جابجایی و ترافیک می شود. در همه جای دنیا هر منطقه دارای کاربری و تعریف مشخصی است. مثلاً برج های بلند مرکز شهر به ساختمان های اداری اختصاص دارد. ساختمان های تجاری و ساختمان های مسکونی هم از یکدیگر تفکیک می شوند. اما سؤال این است کدام محله را در تهران سراغ دارید که بتوان با خرید مسکن در آنجا آرامش پیدا کرد؟ آسویار با اشاره به منطقه 22 یادآور شد: منطقه 22 یکی از بهترین نقاط شهر تهران ازلحاظ دسترسی و آب وهوا بود که قابلیت تبدیل شدن به الگوی کامل شهرسازی را داشت. ولی متأسفانه الگوی مصرف را در آن منطقه تغییر دادند. با ورود یک سری از تعاونی های مسکن به عنوان جایی که قیمت مناسب دارد قدرت و کیفیت اقتصادی منطقه را پایین آوردند و این باعث شد برج های بی کیفیت و نامتوازن در آن نقطه رشد کند. این کارشناس مسکن، مناطقی همچون شهرک غرب و شهرک اکباتان را الگوهای مناسبی برای منطقه 22 عنوان و تأکید کرد: در شهرک غرب با یک الگوی خوب، ساختمان های ویلایی، بلندمرتبه، مراکز خدماتی و رفاهی تعریف شده و از خیابان بندی و دسترسی های اصولی بهره مند است که یکی از بهترین نقاط شهر تهران برای سکونت محسوب می شود. تنها ایراد در بخش آپارتمان سازی تعاونی ها بود که آن هم به مرورزمان الگوهای فرهنگی این ساختمان ها به سمت الگوی غالب سوق پیدا کرد. وی ادامه داد: منطقه 22 نیز باوجود دریاچه و پارک چیتگر این ظرفیت را داشت که منطقه ای نمونه باشد اما به رغم وجود طرح تفصیلی، اقداماتی خلاف این طرح و طرح جامع صورت گرفت. منطقه اجباراً به اقشار کم درآمد اختصاص یافت و چون پول ساخت هزینه های برج های اصولی و باکیفیت را نداشتند یک سری ساختمان های ناقص، نیمه تمام با کمبود امکانات را ایجاد کردند. آسویار بابیان این که معتقدم هنوز برای منطقه 22 راه نجات وجود دارد گفت: باید کلیه فعالیت های طرح ریزی، معماری و ساخت وساز را به تیم های سازنده بسپارند. باید سرانه فضای سبز، دسترسی، مراکز خدماتی، رفاهی، خرید و غیره به صورت متناسب دیده شود. ولی ازآنجاکه شرکت های بزرگ بخش خصوصی و نیمه دولتی با انحصاری شدن فعالیت های عمرانی و ساخت وساز از میدان به در شدند دیگر متولی مناسبی پیدا نمی شود که دلسوزانه با حفظ منافع شرکت و شهروندان چنین شهرکی بسازد.