شارح بزرگ مدرنیسم

کارلو اسکارپا معمار برجسته ایتالیایی به عنوان یکی از اسرارآمیزترین شارحان مدرنیسم مطرح است که آثار معماری خلاقانه ای از خود به جا گذاشت . کارلو اسکارپا از معماران برجسته مدرن ایتالیا ، هنرمند و طراح خلاقی بود . اسکارپا بیشتر با آثار معماری خود شناخته شده ، اما در طول کار حرفه ای خود تلاش هایی در بسیاری از رشته های هنری دیگر چون کار با شیشه ، نقاشی و طراحی مبلمان نیز داشته است . این ویژگیهای پیچیده صنایع دستی و طیف متنوع از مهارت های اوست که اغلب در تکنیک ها و زبان طراحی معماری وی بسط داده شده است . آثار معماری او ، موضوع بحث های فکری بسیاری بوده و او به عنوان یکی از اسرارآمیز ترین شارحان مدرنیسم ، کماکان مهم میباشد . اسکارپا در دوم ژوئن 1906 در ونیز به دنیا آمد . پدر او ، آنتونیو اسکارپا معلم مدرسه ابتدایی بود . هنگامی که کارلو تنها دو سال داشت؛ خانواده اش به ویچنزای نقل مکان کردند؛ جایی که در آن کارلو به دبیرستان فنی فرستاده شد . پس از مرگ مادرش در سال 1919 ، خانواده اسکارپا به ونیز بازگشتند و کارلو توانست با حضور در آکادمی سلطنتی هنر های زیبا ، مطالعات خود را بر روی طراحی معماری متمرکز نماید . پس از دریافت دیپلم در سال 1926 و شاگردی معمار وینسنت رینالدو ، اسکارپا در آکادمی مشغول به تدریس طراحی معماری گشت . او این سمت را تا سال 1929 حفظ نمود . دهه های 1920 و 1930 ، زمان های محوری زندگی حرفه ای اسکارپا را شکل میدهند . کارلو اسکارپا هیچ گاه مدرک رسمی معماری خود را به پایان نرساند . او به قواعد سفت وسخت آموزش رسمی طراحی و قوانین علمی آن بیعلاقه بود . عدم پذیرش اصول طراحی استاندارد به خصوص در مورد نحوه استفاده یا عدم استفاده از متریال ها ، به شخصیت اصلی آثار وی بدل شد . حساسیت او به متریال ها و جزئیات ، از او یک استاد ماهر و هنرمند ساخت . در سال 1927 ، او کار خود را در جزیره مورانو با سبک استاد شیشه گری آغاز کرد . همکاری در کاپلینی و موقعیت مدیر خلاق در کارگاه آثار ونینی از سال 1934 تا 1947 ، اشتیاق و مهارت او در کار با متریال ها را کامل نمود تا از تمایل خود برای از بین بردن مرز های معمولی متریال ها و راندن قابلیت های فرا تر آنها استفاده نماید . گورستان برایون - وگا ، یکی از مهم ترین و جامع ترین آثار کارلو اسکارپا است که جزئیات شگفت آور و عمدتا بتنی آن به روشی باورنکردنی مورداستفاده قرارگرفته اند . در این گورستان به طور گسترده ای از آب استفاده شده است . معمار در مورد این پروژه گفته است : اگر بخواهم آرامگاه برایون را توصیف کنم باید اجازه دهید که بگویم به نظر من این آرامگاه جای خوبی ست که در طول زمان بهتر خواهد شد . من سعی نمودم که تخیلات شاعرانه ای را وارد طرح کنم و هرچند نه به منظور ایجاد معماری شاعرانه ، بلکه برای ساخت نوع خاصی از معماری که میتواند یک حس شعر را تجلی دهد . این طرح ، مکانی برای مرده در یک باغ است . میخواستم به طرقی مرگ اجتماعی و مدنی را نزدیک به شما نشان دهم و چیزی که در معنای مرگ وجود دارد؛ که کم دوامی زندگی چیزی بیش از این قوطیهای کفش نیست . اسکارپا در سال 1978 در یک حادثه ساخت وساز سایت ، جان خود را از دست داد . او در همین گورستان و در حالت ایستاده در مکانی قابل توجه و پنهان به خاک سپرده شد؛ در فضایی میان بافتی که در بین درودیوار میان گورستان قدیمی و جدید ایجادشده است . پروژه بازسازی موسسه کوییرینی ستامپالیا ، یکی دیگر از آثار کارلو اسکارپا است . این بنا یکی از بهترین نمونه های آثار معماری کارلو اسکارپا در ادغام تازه و کهنه است . کارلو اسکارپا ، یک معمار مدرن با ادای احترامی مقدس گون برای معماری باستان بود . این دیدگاه ، زاده کار طولانی مدت او در زادگاهش ونیز بوده است . فرهنگ کهن و زیبای ونیز و همزمان چهره های بزرگ معماری قرن بیستم ، تأثیر بسزایی بر او داشته اند . اسکارپا این حساسیت خود را در بسیاری از آثار خود در ونیز به ارمغان آورده است . مثال عملی توانایی اسکارپا در ایجاد ارتباط میان گذشته و حال ، در بخشی به عنوان جشن اتصالات بحث شده است . در سال 1959 ، اسکارپا به نوسازی یک کتابخانه و مجموعه هنری واقع در یک پالازوی قرن شانزدهم متعلق به موسسه کوییرینی ستامپالیا مشغول شد که در ورودی آن یک کانال آب باریک قرار داشته است . او با اشاره به اینکه درگاه تنگ و تاریک نامناسب برای مکانی عمومی است ، پیشنهاد میدهد که ورودی تازه ای با یک پل ایجاد شود که به طور مستقیم از معبر اصلی به پنجره ای در طبقه اول در نمای اصلی ساختمان متصل گردد . به گفته او ، این امر یک پنجره قدیمی را به یک پنجره زنده ، یک درگاه بدل ساخته است . در ابتدا ، اجازه ساخت پل به اسکارپا داده نشد ، اما در سال 1963 ، این تصمیم توسط شهردار ونیز تغییر کرد . این پل از سنگ ، فلز و چوب ساخته شده است و در سایز و شکل همانند اما ازنظر سبک در تضاد با پل سنتی مجاور خود هست . تفاوت بین دو پل مشهود است اما مغرضانه نیست . هر بازدیدکننده ای از ونیز باید خلاصه ای از امضا های اسکارپا و تأثیر عمیق او در این شهر را به خوبی دنبال کند.