menu

ثبت آگهی رایگان

سرمقاله

جای خون تولید در قلب بودجه؟

جای-خون-تولید-در-قلب-بودجه

یکی از منابع مهمی که می تواند به تولید ، مخصوصا تولید در صنعت ساختمان کمک کند ولی متأسفانه از چشم تصمیم گیرندگان برای اقتصاد کشور دور مانده است ، صندوق توسعه ملی است . صندوقی که علیرغم فلسفه وجودی تشکیل آن ( کمک به حال بخش خصوصی و تولید ) می رود تا به سرنوشت حساب ذخیره ارزی دچار شود . نمایندگان محترم می باید به این نکته مهم توجه کنند که اختصاص منابعی از صندوق توسعه ملی به صنعت ساختمان که سهم و نقش اثرگذار و انکار ناپذیری در اقتصاد دارد ، مخصوصا در شرایطی که نفت و بورس و ارز همواره در نوسان هستند ، می تواند احیــــاکننده اقتصاد و دمیدن خون حیات بخش در رگ های اقتصاد کشور باشد.

سرنوشت کشور در یک سال آینده اکنون در دستان نمایندگان محترمی قرار گرفته که از اقصی نقاط کشور به نمایندگی از مردم شهر و روستا در خانه ملت گرد هم آمده اند . این روز ها نمایندگان مجلس در کمیسیون تلفیق در حالی لایحه پیشنهادی بودجه سال 94 دولت را به بحث و بررسی نشسته اند که اوضاع عمومی کشور از لحاظ اقتصادی متأثر از مسائل مختلف و متعددی است که در رأس همه آنها کاهش قیمت غیرمنتظره نفت و نامشخص بودن آینده مذاکرات 1+5 با کشور ایران قرار دارد . هر کدام از این دو عامل به نوعی بر نحوه اداره کشور در بودجه بندی اثرگذارند که بررسی چگونگی اثرگذاری آنها مجال و مقال مفصلی را می طلبد اما آنچه در اینجا قابل توجه است اینکه در روز های گذشته حرف وحدیث های فراوانی از مناظره گرفته تا تحلیل های رسانه ای در این رابطه درگرفته و تحلیلگران اقتصادی یا سیاسی استنباط هایی داشته اند که شاید برخی هم صائب بوده است ولی فارغ از همه اینها آنچه امروز نمایندگان مجلس را در مقابل آزمونی سخت قرارداده ، مواجهه آنها با ترجیح منافع ملی بر منافع محلی یا منطقه ای است . طبق قانون اساسی همه نمایندگان هرچند به نمایندگی از منطقه ، شهر ، شهرستان و استانی به مجلس راه می یابند و مستظهر به آرای مردم آن منطقه هستند ، اما می باید در انجام وظایف خویش منافع ملی را بر منافع محلی مقدم شمارند . برخی از نمایندگان در گفتگو های رسانه ای شان از عدم توجه و اختصاص اعتبار به محل نمایندگی شان سخن می گویند که البته سخن نا به جایی نیست و باید در زیرمجموعه توسعه ملی به توسعه و پیشرفت محلی هم اعتنا کرد اما چیزی که قابل تأمل است شائبه های انتخاباتی دفاع نمایندگان از اختصاص اعتبار برای مناطق و حوزه های انتخاباتی شان است . شائبه انتخاباتی بودن دفاع نمایندگان از بودجه محلی وقتی قوت می گیردکه تقریبا یک سال بیشتر به انتخابات مجلس در اسفندماه 94 نمانده و برخی از منتقدان ، حتی اعتراف رحیمی ، معاون اول رئیس دولت دهم در اختصاص مبالغی بیش از یک میلیارد تومان به تبلیغات نمایندگان مجلس هشتم را - البته نه از محل منابع دولتی بلکه از سرمایه یک فرد غیردولتی که تمایل به بذل و بخشش از مال ومنال خود به تبلیغات برای انتخابات نمایندگان داشته - به این شائبه ها گره می زنند . هرچند شایعه ها از پرداخت مبالغی به حدود 170 نماینده دوره هشتم و نامه بیش از 30 نماینده به رئیس مجلس برای اعلام اسامی نمایندگان دریافت کننده آن مبالغ ، روزبه روز گسترده و شایع تر می شود اما باز جای امیدواری هست که نمایندگان وظیفه شناسی هم هستند که برای آلوده نشدن دامن «نمایندگی» مردم خواهان اعلام تمایز برخی از وظیفه نشناسان از نمایندگان واقعی هستند . نمایندگان محترم پس ازاین آزمون سخت ، در مقابل آزمون دیگری قرارگرفته اند که آن دفاع کارشناسانه از اختصاص منابع پایدار - نه متزلزل از باد سیاست های خارجی همچون نفت - به بودجه است . شاید برخی ، یکی از منابع مهم پایدار برای بودجه را اخذ مالیات از شهروندان بدانند که در نگاه اول حرف ناصوابی به نظر نمی رسد اما طبق دفاعیات سخنگوی کمیسیون تلفیق مجلس حدود 60درصد از بودجه متصور از مالیات قابل تحقق نمی باشد که باز امکان بررسی و چرایی عدم تحقق بودجه از مالیات در اینجا وجود ندارد ولی در حالت کلی و تا اینجای کار می توان گفت که در بررسی بودجه و برنامه ریزی برای اختصاص اعتبارات لازم نمی توان به منابع یا درآمد های نفتی و مالیاتی فعلا اعتماد کرد . پس ، وقتی که نه می توان به نفت که دوای همه درد های بودجه طی سنوات گذشته بوده اعتماد کرد و نه امیدی به کسب درآمد از مالیات به علت فراهم نبودن زیرساخت های اخذ مالیات وجود دارد ، چه باید کرد ؟ شاید«تولید» حلقه مفقوده ای باشد که بتواند در شرایط فعلی سامان دهنده اقتصاد نابسامان علیرغم حضور طبیب اقتصاد بر مسند صدارت باشد . البته «شاید» را شایسته است «باید» ش کرد . چون اگر به دقت روی این موضوع تأمل نموده و به پیشینه کشور های پیشرفته نگاهی گذرا کرده باشیم به تجربه می توان دریافت که راه نجات اقتصاد هر کشور توسعه یافته ای نه وابستگی به منابعی مانند نفت که در واقع توجه و تمرکز بر «تولید»بوده است و بس . اگر به تولید توجه شود آن وقت زیرساخت های دریافت مالیات هم که در بالا اشاره شد "فعلا" قابل اعتماد نیست ، فراهم خواهد شد . البته توجه به تولید فقط عایدی فراهم نمودن زیرساخت اخذ مالیات را در پی ندارد ، بلکه "تولید" خونی است که در رگ های قلب هر کشوری جریان دارد و یقینا اگر تولید نباشد خونی نیز در رگ قلبی که برای سرپا نگه داشتن اندام خواهد تپید ، وجود نخواهد داشت . با همه اهمیتی که تولید برای هر کشوری دارد متأسفانه اخباری از کمیسیون تلفیق به بیرون درز کرده که سهم تولید از هدفمندی یارانه ها علی رغم ثابت ماندن سهم یارانه های پرداخت نقدی با وجود عدم افزایش قیمت حامل های انرژی ، کاهش یافته است . کاهش سهم تولید از محل هدفمندی یارانه ها چه معنایی جز سهل انگاری بررسی کنندگان بودجه در توجه به این مهم می تواند داشته باشد ؟ نمایندگان محترم نباید در شرایطی که وضعیت نفت امیدوارکننده نیست ـ تا جایی که خود نتوانسته اند رقم مشخصی برای محاسبه آن در بودجه تعیین کنند ـ اینگونه نسبت به تولید بی توجهی کنند که انتظار می رود اگرچه در کمیسیون تلفیق به این موضوع مهم اهمیت داده نشده اما در هنگام بررسی بودجه در صحن علنی مجلس عموم نمایندگان نسبت به این سهل انگاری عکس العمل نشان داده و نه تنها سهم تولید را از محل هدفمندی بهبود بخشند بلکه از سایر منابع مانند صندوق توسعه ملی - که به نظر نمی رسد تاکنون کمکی به توسعه ملی کرده باشد - نیز برای کمک به بخش تولید استفاده کنند . یکی از منابع مهمی که می تواند به تولید ، مخصوصا تولید در صنعت ساختمان کمک کند ولی متأسفانه از چشم تصمیم گیرندگان برای اقتصاد کشور دور مانده است ، همین صندوق توسعه ملی است . صندوقی که علیرغم فلسفه وجودی تشکیل آن ( کمک به حال بخش خصوصی و تولید ) می رود تا به سرنوشت حساب ذخیره ارزی دچار شود . نمایندگان محترم می باید به این نکته مهم توجه کنند که اختصاص منابعی از صندوق توسعه ملی به صنعت ساختمان که سهم و نقش اثرگذار و انکار ناپذیری در اقتصاد دارد ، مخصوصا در شرایطی که نفت و بورس و ارز همواره در نوسان هستند ، می تواند احیــــاکننده اقتصاد و دمیدن خون حیات بخش در رگ های اقتصاد کشور باشد. قادر نصیری

انتهای خبر/پیام ساختمان

این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید :

در این زمینه بیشتر بخوانیم :

×