با وجود سابقه ربع قرن الزامات قانونی؛ بی توجهی به عبور و مرور معلولان

بهروزکاویان پور تدوین ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای عبور و مرور معلولان جسمی و حرکتی و نابینایان به پیشنهاد وزارت مسکن و شهرسازی در تاریخ 8/3/1368 به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران رسید و مقرر شد که در تاریخ فوق کلیه طرح های آتی و در دست تهیه شهرسازی و شهرک سازی و مجتمع مسکونی و ساختمان های سراسر کشور که توسط دستگاه های دولتی و شهرداریها و یا بخش خصوصی انجام میشود ، لازم الاجرا باشد . از آن تاریخ تاکنون ربع قرن میگذرد و در این مدت کیلومتر ها خیابان و صد ها چهارراه و ایستگاه های اتوبوس و پارکینگ و مجتمع های مسکونی و ساختمان های ساخته شده که متأسفانه به تعداد انگشتان دست هم ضوابط که لازم الاجرا بود ، اجرا نگردید . به طور نمونه در ساختمان هایی که بخش هایی از آن مورداستفاده عموم قرار میگیرد مانند دانشگاه ها و مراکز فرهنگی، بیمارستان ها و درمانگاه ها ، مراکز ورزشی و مذهبی، مترو ، مراکز اداری و تمامی ارگان های شهری که مورداستفاده معلولان است ضوابط و مقررات مذکور اجرانشده و هیچ گاه این ضوابط در مورد توقفگاه ها ، تلفن های عمومی، صندوق پست ، آبریزگاه های عمومی، مجتمع های مسکونی، خط کشیهای عبور از خیابان و . . . جهت آسایش معلولین اجرایی نگردیده است . زمان زیادی از اجرا و بهسازی پیاده رو ها از تجریش تا راه آهن و در خیابان های بسیار مهم ولیعصر نمیگذرد . نقشه های طراحی شده درخور تعمق بود و نوید میداد که بعد از اجرای آن تهران دارای یکی از زیباترین و استانداردترین پیاده رو ها شود که البته نشد . باید از مسئولان شهرداری پرسید در پل های ارتباطی بین پیاده رو و سواره رو کدام ضوابط و استاندارد اجرا شد ؟ پل های ساخته شده در اکثر موارد لغزنده و فاقد علائم حسی جهت نابینایان و با فاصله دور از هم میباشد که عبور از آن مشکل است .