هفت نماد طبیعت برای زندگی

عدد هفت نزد ایرانیان قدیم در کنار هفتاد،صد و هزار یکی از اعداد مقدس بود. برخلاف تصور عامه که هفت سین را فرا گیر و همگانى مى دانند انواع ترکیبات دیگر با عدد هفت در کشورمان رایج است، نظیرهفت روز هفته،هفت رنگ رنگین کمان، هفت خوان، هفت آسمان، و هفت ستاره(زهره، مشتری،عطارد،زحل،مریخ،زمین و خورشید).در سفره عید آنچه درمیان همه اقوام مشترک می نماید، عدد هفت است، و بعدآینه و کتاب مقدس، آب، ماهى زنده در درون آب. در هفت سین هریک از آنها نشانه اى از بارورى و تندرستى دارندکه باید رد پاى ذوق لطیف ایرانى را جستجو کرد. آن چیزهایى که امروزه، خوان ما را زینت مى بخشد و همه اهل خانه را به جهانى از شادى و سرسبزى فرا مى خواند چیست؟ سبزه نو دمیده است و سنبل خوش بر و خوش بو؛ سیب که میوه اى بهشتى نام گرفته و نمادى از زایش است؛ سمنو، مائده تهیه شده از جوانه گندم که بخشى از آیین هاى باستانى را یاد آورى مى کند؛ سنجد که بوى و برگ و شکوفه درخت آن محرک عشق و دلباختگى است؛ سیر که از دیر زمان به عنوان دارویى براى تندرستى شناخته شده است، دانه هاى سپند(اسفند) که نامش به معنى مقدس ودانه هاى به رشته کشیده آن زینت بخش خانه هاى روستایى و دافع چشم بداست. ما بر این خوان نوروزی آیینه مى گذاریم که نور و روشنایى مى تاباند، شمع مى افروزیم که گرما، روشنایى و تابش خورشید راتداعی می کند، تخم مرغ که تمثیلى از نطفه و بارورى است، کاسه آب زلال به نشانه پاکی، و ماهى زنده در آب به نشانه تازگى و شادابى است.به هر روى تنها مى توان گفت: خوان نوروزى که اجزاء آن با عشق چیده شده است، بر رخسار زیباى محبت و مودت خانوادگى، زیبایى طبیعت و رنگ هاى اعجاب آور آن را هم خواهد افزود، زیرا نوروز جشن طبیعت و جشن نوشدن زندگى است.