خانه سازی در کره م اه

گروه بازار ساختمان:همه چیز شنیده بودیم غیر از این یکی. شاید از ویژگیهای خاص این موجود خاکی است که گستره دیدش به هر کجا که رسد، نه آرزوی رسیدن به آن، که تصرف و تغییرش را در سر میپروراند.در خبرها خواندیم که بشر پای را از زمینی که با فولاد و سیمان به اسم عمران، ویران کرده، فراتر نهاده و برای صدور استعمار به خارج از زمین برود! تعجب نکنید بحث سر کشف و فتح ماه نیست آن چنان که 4 دهه قبل تقابل را میان بلوک شرق و غرب ایجاد کرده بود! ماجرا از رقابت برای نشان دادن توانایی فناوری در حد یک مانور فضایی گذشته و قدرت مدیریت آن به جایی رسیده که نقشه صادرات استعمار به این گوی فضایی در سازمان های فضانوردی زمینی، در حال طرح ریزی است. طرحی بلندمدت با بررسی جزئیات کامل که تحقق آن، بخشی از نیاز انرژی قدرت های بزرگ را برای همیشه تأمین خواهد کرد. تا آنجا که میدانیم بلوک های قدرت فضایی در روسیه، چین و ژاپن و سازمان های NASA و ESA رقابت برای کسب قدرت بیشتر را به سمت ماه تابان گسترش خواهند داد؛ آن هم با ساخت وساز فضایی. نه یک ایستگاه برای اقامت موقت چند نفر به منظور مدتی کوتاه، که برای اسکان بلندمدت خیل عظیمی از کارشناسان و معدن کاران در ماه! شهرک هایی برای زندگی طولانی. آن چنان که متخصصان صنعت و معدن در مناطقی از زمین که دارای ذخایر زیرزمینی یا رو زمینی ساکن شده و به کار تولید و استخراج منابع میپردازند. زمین قطعاً دارای منابع معدنی و انرژی است، اما ماه چه دارد که نیاز به اسکان طولانی بشر برای ساخت وساز یا اکتشاف معدن را داشته باشد؟! ذخایر هیدروکربنی از مواد آلی تشکیل میشوند که حاصل فعالیت های بیولوژیک در زمین از میلیون ها سال قبل بوده است. اما در ماه هرگز جانداری حتی تک یاخته ای نزیسته و در نتیجه امکان اینکه منابع هیدروکربن در آن باشد در حد صفر است. همین امر در مورد الماس نیز صادق است. طلا و پلاتین نیز به آن حد که ارزش هزینه های هنگفت ساخت وساز و زندگی در ماه قبول خطر تشعشات کیهانی را مقرون به صرفه کند، وجود ندارد. پس چه دارد؟آنچه روسیه، چین، اروپا، و آمریکا به دنبال آن هستند شامل دو محور است: تجربه زندگی طولانی خارج از گهواره زمین، و البته سودای کسب ثروت های ماه. در ماه، آلومینیوم و سیلیس حتی تیتانیوم وجود دارد، اما آنچه بیش از آن در این قمر وفادار زمین دارای اهمیت است هلیوم 3 است که در زمین موجود نیست و برای نیروگاه های هسته ای نسل پنجم، سوخت اصلی محسوب میشود. ماده ای که اگر فناوری آن در زمین پیشرفت کند میتواند انرژی پاکی مانند خورشید را با آن تولید کرد. در این جا کوبیدن پرچم اهمیتی ندارد چرا که مهم جمع آوری و انتقال هلیوم 3 است به نحوی که اقتصادی باشد. همه این ها البته به تأسیسات و سازه هایی برای کار و اسکان افراد نیاز دارد.تحقق کسب انرژی پاک نسل پنجم، نیروگاه های هسته ای وابسته به همین دو امر است ؛ انتقال هلیوم3 به زمین و تولید فناوری لازم استفاده از آن؛ اما دومی با حضور همه قدرت های علمی جهان و در مرکز تحقیقات هسته ای «کارتاژ فرانسه» در حال پیشرفت است، میماند سوخت یا همان مواد اولیه آن که باید از طریق استعمار ماه به دست آید. دقیقاً مانند زمانی که اروپاییان با سودای سرقت طلای بیحساب، رنج سفر و سکونت در امریکا را بر خود هموار کردند که در پایان بعد از اتمام ذخایر اولیه طلا در امریکا، آنچه باقی ماند شهرها و ساختمان ها و کشورهایی جدید بود که هرگز در فکر افرادی که به دنبال ماجراجویی بودند هم خطور نکرده بود.اتفاق شیرینشاید اگر این اتفاق شیرین رخ دهد و آلودگیهای تولید از زمین به ماه برود، و به جای آن انرژی پاک به زمین آورده شود، میتوان امید داشت در آن زمان که ذخایر هیدروکربن زمین به شدت افت میکند، یا دسترسی به آن به شدت سخت خواهد شد، جنگ ها نه برای تحقق هژمونی بر منابع انرژی در زمین بلکه به تلاش برای ساخت وساز فضایی و تحقیقات علمی در زمین بدهد. تنها اگر به موازات پژوهش انرژی هسته ای در کارتاژ همزمان برنامه های استعمار واقعی ماه به غارت منابع هلیوم 3 منجر شود، در آن صورت به ساخت وسازی وسیع و البته متفاوت منجر خواهد شد.حال به عالم معنا برگردیم و تصور کنیم که این ساخت وساز ها تا چه میزان با آنچه در ساختمان های زمینی دیده میشود متفاوت خواهدبود در ماه مانند زمین هرگز زلزله از اعماق درونی وجود ندارد، باد و طوفانی نیست و سونامی و سیل هم رخ نمیدهد. چرا که این جرم فضایی فاقد ذره ای آب است. برعکس بلاهای طبیعی به نوع دیگری دیده میشود: سرمای شدید که محصول نبود جو برای به دام افتادن گرمای خورشید است، تشعشعات کیهانی که به دلیل فقدان قطب های مغناطیسی دفع نمیشود و بدتر از همه شهاب سنگ هایی که هر لحظه میتواند به آن برخورد کرده و پوسته سفید آن را بیشتر آبله گون نماید. شاید به خاطر حضور همان شهاب سنگ ها باشد که هلیوم 3 در ماه تابان وجود دارد. از این رو به ساختمان هایی متفاوت از زمین نیاز است با معماری خاص و تأسیساتی بسیار متفاوت از زمین،گرانش اندک و سرمای شدید آن را قابل قبول کند،نیاز است. آنچه در گذشته در داستان های علمی و تخیلی پنداشته میشد اکنون در سازمان های فضایی و دانشگاه های طرف قرارداد آنها در امریکا، چین و روسیه در حال بررسی است. طبعاً از اصول اولیه معماری آن باید اجرایی بودن، ارزان، و سرعت ساخت ساز باشد، و در بخش ساخت وساز نیز به مصالحی متفاوت نیاز است که در طی چند دقیقه بتوان سازه ای عظیم را بنا کرد. شاید تجربه خانه های جورچین بتواند کمک کننده باشد. نشان از موفقیتدر بیابان و مهم تر از آن در زیر اقیانوس، شهرک هایی ایزوله و بدون ارتباط کامل با زمین ساخته شده که داوطلبانی به صورت آزمایشگاهی در آن زندگی کرده اند! پس میتوان آن را به صورت جدی تری پیگیری کرد. پروژه استعمار ماه تابان اگر به سرانجام رسد، راه را برای «تصرف بهرام سرخ فام « و ایجاد «زمینی دیگر» فراهم میآورد. در آینده فرزندان شما هستند که باید میان زمین،ماه یا مریخ یکی را انتخاب کنند. این دقیقاً مانند سفر میان اقیانوس اطلس و زندگی میان اروپای قدیمی و آمریکای جدید در قرن 18 و 19 است. سفری که ابتدا برای کسب طلا و بعد برای فضای تنفس جمعیت فقیر رو به تزاید اروپا بود.