روزی ملی فقط برای عده ای

29 مهرماه روز ملی صادرات را در حالی پشت سر گذاشتیم که مثل همیشه همایشی با این روز برگزار شد و مقاماتی نیز از نیک بودن امر صادرات سخن گفته و عده ای هم جوایزی دریافت کردند. این همه آنچه بود که به اسم روز ملی صادرات انجام شد. تنها و تنها همین. حال آنکه بیشتر رکودی که در بازارها دیده میشود به هر چه مربوط نباشد به کاهش بودجه دولت و عدم تخصیص بودجه های عمرانی وابسته است اما بودجه های عمرانی یا تأمین مالی توسط بازار پولی چرا دچار مشکل شده است؟ آیا دلیل این چالش، کاهش درآمدهای دولت به دلیل کاهش شدید صادرات نفت و بدتر از آن مشکل در انتقال ارز به داخل کشور نبوده است؟ در چنین شرایطی باید گفت؛ در زمینه مصالح ساختمانی و خدمات فنی و مهندسی، ایران میتواند با صادرات این محصولات هم ارز مورد نیاز را به دست آورد و هم اشتغال و رونق صنعتی . در این راستا ساخت وساز پروژه های عمرانی و صدور مصالحی نظیر میلگرد ، تیرآهن ، کاشی و سرامیک، چینی بهداشتی ، گچ ساده یا پلیمری، سنگ های فرآوری شده تزئینی و مهم تر از همه سیمان در انواع مختلف نمونه هایی از این توانایی میباشد. مشکلات گمرکی ، نبود ثبات در نرخ ارز و ناتوانی فعالان در ترسیم دورنمایی از آینده اقتصادی و مواردی مانند آن چالش های فرا روی صادرات است که ای کاش در روز ملی صادرات راهکاری اساسی برای آن اندیشیده میشد. چه بسا برخی از آنان که در این روز به عنوان صادرکننده برتر معرفی شدند نیز دقیقاً همین خواسته را داشتند ؛ در خواستی برای اقدامی کاربردی نه شعارهای نمایشی.