آب باریکه ای برای مهندسان چند شغله

رئیس دفتر نمایندگی سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران جنوب با بیان اینکه سازمان نظام مهندسی باید به سمت عدالت اجتماعی حرکت کند، گفت: مهندسان باید یک شغله باشند، فردی که تنها شغل وی مهندسی است می تواند به تعداد زیادی از پروژه ها رسیدگی دائم داشته باشد، اما مهندس به عنوان مثال شاغل در شهرداری، نمی تواند به مسئولیت در یک پروژه به درستی رسیدگی کند. حبیب سهرابی پارسا در گفتگو با پیام ساختمان افزود: حتی دغدغه فعلی جامعه مهندسی کشور بااهمیت تر از موضوعاتی چون تعارض منافع و منع انحصار است که پیش تر از سوی وزیر راه و شهرسازی به درستی به آن اشاره شد. وی تصریح کرد: همان گونه که عنوان شد، حضور کارکنان مراجع صدور پروانه ساختمان در تعارض با نقش سازمان های نظام مهندسی ساختمان است، ممانعت از مهندسان چندشغله نیز که منجر شده تا بخش زیادی از رانت خواری ها، امضافروشی ها و همچنین تخلفاتی که در حوزه مهندسی کشور رخ می دهد، نیز باید در اولویت قرار گیرد. این عضو سازمان نظام مهندسی افزود: فردی که در شهرداری ها یا سایر نهادهای دولتی مشغول کار است، نباید همزمان با آن شغل دیگری در سازمان های نظام مهندسی داشته باشند، زیرا عملکرد سازمان را در حوزه ساخت وسازها زیر سؤال می برد. سهرابی پارسا با بیان اینکه این قانون نیازمند بازنگری مجدد است، تصریح کرد: بارها در مجامع مهندسی این موضوع را مطرح کردیم، اما هربار با مخالفت مهندسان شاغل در سازمان مواجه شدیم، باید این موضوع نهادینه شود که کارکنان امکان رسیدگی و نظارت بر وظایف محوله سازمانی را که از حساسیت بیشتری برخوردار است ندارند. وی اظهار داشت: در حال حاضر ارائه خدمات مهندسی در رده شغلی صدم و هزارم یک مهندس شاغل قرار گرفته و به آن اصطلاحا به عنوان «آب باریکه» در کنار دریافتی های خود می نگرند. رئیس دفتر نمایندگی سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران جنوب گفت: حال آنکه برخی دیگر از مهندسان که در سامانه ارجاع کار ثبت نام کردند، از یک سال گذشته تاکنون کاری به آنان ارجاع نشده و در جای دیگری نیز شاغل نیستند. سهرابی پارسا گفت: از مهندسان خواسته می شود دانش مهندسی آنان به روز باشد، این در شرایطی امکان پذیر است که کاری ارجاع شود تا به آن نه به صورت شغل، بلکه به صورت حرفه نگاه شود. وی گفت: به نظر می رسد همواره از زاویه ای به قوانین نگاه می شود که منافعی نیز در آن دخیل باشد. متأسفانه به دلیل رانتی که دوشغله ها و چندشغله ها در اختیار دارند پروژه های کلان را به راحتی به خود اختصاص می دهند.