واکنش ها به قانون مالیات بر خانه های خالی

گروه بازار ساختمانچند هفته قبل ،ایرج ندیمی عضو کمیسیون اقتصادی مجلس در گفتگو با پیام ساختمان از اصرار نمایندگان برای تصویب مالیات بر خانه های خالی در صحن علنی مجلس خبر داد و تاکید کرد: «قطعا این اقدام می تواند خانه هایی را که به نوعی احتکار شده تا زمینه ای برای کاهش عرضه و افزایش قیمت ها باشند، به بازار عرضه شوند.» وی در بیان تأثیر این اقدام در بازار مسکن گفت: « این مالیات در صورت اجرایی شدن می تواند خانه هایی را که ساخته شده اما به هر دلیل به بازار عرضه نشده اند وارد بازار نموده و بخش عرضه را تقویت کند اما اگر سیاستی برای افزایش سرمایه گذاری در بخش تولید مسکن برنامه ریزی نشود ، علاقه سرمایه گذاران را برای انجام سرمایه گذاری در مسکن کاهش می دهد.» بااین حال این قانون تصویب شد و در دنیا نیز دولت ها برای مقابله با احتکار قوانین اجرایی سرسختانه ای را در دستور کار خود قرار می دهند و نه تنها در مورد مسکن بلکه برای همه انواع کالاها، احتکار سازمان یافته یا موج سوار را به شدت سرکوب می کنند. در ایران نیز سازمان هایی مانند تعزیرات حکومتی و سازمان بازرسی و .... حتی اقدام به بازرسی انبارهای نگهداری دارو، لاستیک ، فلزات و .... نموده و در صورت احتکار یا ایجاد بازار سیاه به شدت با آنها برخورد می کنند اما سؤال این است که چرا این چنین مقابله ای با خالی نگه داشتن خانه ها انجام نمی شود. مگر خانه کالایی اقتصادی نیست؟ مگر خانه ها با استفاده امکانات کشور ساخته نشده اند؟ و مگر وظیفه دولت ها نظارت و هدایت بازار و اقتصاد نیست. این سخن برخی فعالان بازار مسکن که دریافت مالیات بر خانه های خالی، ضررهایی در پی دارد و ممکن است یک نفر خانه ای را برای ازدواج فرزندش نگه داشته باشد و مانند اینها، غیر از هذیان گویی مافیای مسکن ، چه می تواند باشد. اگر چه آمارهای متفاوتی برای خانه های خالی در تهران توسط شهرداری ، وزارت مسکن ، مرکز آمار یا حتی اتحادیه مشاوران املاک اعلام می شود اما اگر حداقل آن را که 420 هزار واحد در شهر تهران است در نظر بگیریم چگونه می توان پذیرفت این تعداد خانه خالی سال های متمادی بماند تا شاید فرزند کسی ازدواج کند و به سروسامان برسد. مضاف بر اینکه می توان برای چنین مدتی این خانه ها اجاره داده شود. هرچند یکی از مشکلات آن مشخص نبودن نحوه اجرای این قانون است.