menu

ثبت آگهی رایگان

معمار بودن به تنهایی کار زنانه یا مردانه نیست

معمار-بودن-به-تنهایی-کار-زنانه-یا-مردانه-نیست

تعداد زنان در معماری، جز در بعضی موارد استثنایی، در طول سالیان متمادی همواره کمتر بوده است. تا پایان قرن 19 میلادی زنان عملاً هیچ نقشی در این زمینه بازی نکردند. در پایان قرن 19م بعضی مدارس معماری در اروپا (در ابتدا فنلاند) شروع به پذیرفتن زنان در برنامه های آموزشی شان کردند. تنها در سال های اخیر زنان با چند حرکت برجسته شامل دو جایزه پرتیزکر به رسمیت شناخته شدند. باوجود اینکه 40 درصد فارغ التحصیلان معماری در غرب زن هستند، تنها حدود 12 درصد برای مجوز کار درس می خوانند.

تعداد زنان در معماری، جز در بعضی موارد استثنایی، در طول سالیان متمادی همواره کمتر بوده است. تا پایان قرن 19 میلادی زنان عملاً هیچ نقشی در این زمینه بازی نکردند. در پایان قرن 19م بعضی مدارس معماری در اروپا (در ابتدا فنلاند) شروع به پذیرفتن زنان در برنامه های آموزشی شان کردند. تنها در سال های اخیر زنان با چند حرکت برجسته شامل دو جایزه پرتیزکر به رسمیت شناخته شدند. باوجود اینکه 40 درصد فارغ التحصیلان معماری در غرب زن هستند، تنها حدود 12 درصد برای مجوز کار درس می خوانند.معماری مرد و زن نمی شناسد دکترآزاده شاهچراغی معمار و استادیار دانشگاه علوم و تحقیقات تهران در مورد زنان و جایگاه آنان در معماری به خبرنگار ما گفت: معمار بودن (یا به نوعی تلاش برای معمار شدن) به تنهایی کار زنانه یا مردانه ای نیست بلکه یک حرفه، هنر و یک علم است و مانند هر حرفه، هنر یا علم دیگری مرد و زن نمی شناسد. اما چندجانبه است و دشوار! زن معمار باید وارد میدانی شود که هر روز در آن دست کم سه برابر همتای معمار مرد، بکوشد تا بتواند همتراز وی باشد. این خوب است یا بد، نمی دانم اما اگر حاصل و نتیجه کار هر دو یکی باشد، پس این همه تلاش برای چیست؟ چند ماه پیش از تولد فرزندم، ناچار شدم سری به کارگاه ساختمانی بزنم و با اینکه (متأسفانه) محیط ایمن نبود، روی پل موقت چند باری تردد کنم، اینجا معمار بودم یا مادر؟ متأسفانه معمار! چرا چنین ترجیحی دادم؟ شاید چون فرصت اجرا برای زن معمار کم تر از همتای مرد وی است! نظام آموزشی معماری در کشور ما نواقص زیادی دارد سارا پیشدادی، کارشناس ارشد معماری در پاسخ به این سؤال که چگونه شرایط فرهنگی جامعه را برای پذیرش زن معمار آماده کنیم به خبرنگار پیام ساختمان گفت: باید دید فرهنگی جامعه را تغییر داد . در جامعه کنونی ما بسیاری از خانواده ها دخترانشان را که در رشته معماری تحصیل می کنند ،جدی نمی گیرند . اگرچه نظام آموزشی معماری در کشور ما نقص هایی دارد اما بعد فرهنگی آسیب های بیشتری وارد می کند. در یک کلاس درس 20 نفری از دانشجویان که شامل 14 زن است برای تحقیق و تفحص و مطالعه سایت ها و مکان ها در خارج از تهران فقط 2 تا 3 زن متقاضی یافت می شود دلیل عمده آن همان دید فرهنگی است که گفته شد و این به طور حتم بر آموزش زن معمار ضربه می زند. از طرفی وقتی زنان وارد کار حرفه ای می شوند آن قدر که آقایان استقلال دارند آنها ندارند. در ضمن برخی کارفرمایان حاضرند با معمار مرد کار کنند اما با معمار زن کار نکنند ، مگر اینکه واسطه هایی در بین باشد.متن کامل این گزارش را در نشریه شماره 177 بخوانید

انتهای خبر/پیام ساختمان

این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید :

×