مصائب یک حادثه و تلنگری به مسئولان

به دنبال وقوع یک حادثه آتش سوزی در یک واحد تولیدی پوشاک واقع در خیابان جمهوری تهران، دو کارگر زن بر اثر سقوط از ساختمان پنج طبقه کشته شدند. به گفته شاهدان عینی، بالابر آتش نشانی به دلیل نقص فنی، نتوانسته است به پنجره ای که دو زن کارگر قرارگرفته بودند برسد و کارگران از ترس شعله های آتش خود را به پایین پرتاب کرده و در دم جان باختند. این اتفاق ناگوار و تکان دهنده یادآور پیش بینی های صاحب نظران و زمین شناسانی است که بارها هشدار داده اند، وقوع زلزله های مخرب در نزدیکی تهران امری کاملاً قطعی است که نمی توان زمان وقوع، شدت و قدرت تخریب آن را پیش بینی کرد! تنها می توان میزان خطر و آسیب های ناشی از آن را پیش بینی کرده و خود را برای وقوع آن آماده کرد. حال با توجه به این حادثه این شائبه به وجود می آید که متولیان امر چقدر خود را برای تبعات این گونه احتمالات آماده کرده اند. به گفته آمارها، پیش از این تقریباً در هیچ نقطه ای از کشور مصونیت کامل از خطرات طبیعی وجود نداشته است، نمونه آن نیز تکرار پی در پی زمین لرزه هایی است که تنها راه مقابله با آن مدیریت بحران است، این در حالی است که همواره پس از انتقاد ازکندی امدادرسانی، کمبود امکانات و تجهیزات، یکی از معضلات اصلی مدیریت بحران در کشور عنوان می شود. موضوعی که به دلیل آسیب پذیری سکونتگاه های شهری ناشی از تراکم های انسانی و ساختمانی و شهرسازی نامناسب همچنین مساحت مناطق بافت فرسوده کشور به ویژه پایتخت قابل تامل است. بی تردید مدیریت بحران، تنها اقدامی است که به محض وقوع هر یک از بلایای طبیعی و ایجاد بحران در جستجوی یافتن ابزاری است که بتواند در امدادرسانی سریع و بهبود اوضاع آمادگی لازم را ایجاد کند. اما وای به روزی که این ابزار نیز دچار نواقصی باشد! چنانکه در زلزله های گذشته برخی از شهرک ها و مناطق روستایی به طور صد درصد تخریب شدند، اما آمار و اطلاعات مناسبی از بازسازی آﻧﻬا اعلام نشده است، و بعضاً چند گزارش پراکنده توسط مراکز مختلف عنوان می شود که همه ارقام ضدونقیض بوده است و مشکلات مدیریت بحران بعد از زلزله به ویژه موانع موجود در اسکان موقت و بازسازی در این مناطق، اثرات مضاعفی بر میزان مرگ ومیر و تخریب وسیع خانه های مردم زلزله زده کشور گذاشته است. این حادثه شاید تلنگری بر فعالیت ﻧﻬادهای مختلف مقابله با زلزله باشد تا در تدوین ضوابط، معیارها و برنامه های مدیریت بحران تجدیدنظری جدی نمایند. اگرچه کشور ما هر ساله مبالغ زیادی صرف جبران خسارات بلایای طبیعی از جمله زلزله می کند، اما به نظر می رسد سرمایه گذاری لازم برای مدیریت مقابله با بحران های طبیعی صورت نپذیرفته است. تجربه در لحظات بحرانی نشان می دهد، استفاده از تجهیزات پیشرفته و فن آوری های روز، تهیه و استقرار وسایل و تجهیزات پیشرفته مقابله با بحران ضرورتی اجتناب ناپذیر است. پس امیدواریم این واقعه تلخ بتواند آغاز جهت گیری بهتری برای مدیریت بحران زلزله در آینده باشد.