شایسته شرکت گاز نیست

گروه تأسیسات: در پی سلسله گزارش های گروه تأسیسات پیام ساختمان از ادارات آب و فاضلاب، برق و گاز در این شماره خبرنگار ما به اداره گاز منطقه 6 تهران واقع در خیابان دماوند رفت. دیداری که حوادثی در بر داشت و در ادامه به آن خواهیم پرداخت. شلوغ و بی نظم در سال های دور حضور در بانک ها و ادارات دولتی برای همه شهروندان با ساعت ها صف طولانی، خستگی و فشار عصبی برای مراجعان، سردرگمی، کاغذبازی و معطلی همراه بود. این رویکرد ابتدا در بانک های خصوصی و سپس در بانک های دولتی و به تبع آن در ادارات دولتی و به نوعی- باوجود بسیاری مشکلات که هنوز به قوت خود باقی است- چنین خدماتی با تأکید بیشتر بر مشتریان که در اینجا ارباب رجوع هستند، تحول پیدا کرد. گرچه نمی توان تلاش متصدیان و مسئولان ادارات را نادیده گرفت اما ساختار اداری به گونه ای است که مشتریان از همان ابتدا با سردرگمی، بی اطلاعی و در نتیجه نارضایتی و حتی پرخاشگری روبه رو می شوند. این ویژگی در شیوه قدیمی و فرسوده خدمات دهی در اداره گاز منطقه 6 تهران به عیان دیده می شد. نشانی از تفکیک باجه ها بر اساس خدمات موجود نبود؛ سیستم نوبت گیری به کار نیفتاده است، تعداد اندک صندلی ها برای نشستن، به گونه ای بود که چند نفر از مراجعان ایستاده منتظر کارهای خود بودند؛ تنها نشانی که از اطلاع رسانی وجود داشت چند برگ اطلاعیه روی برد سالن خاکستری و خسته مراجعات بود. نه صدای رادیو و نه تلویزیونی که مراجعان را در مدت زمان نسبتاً طولانی انتظار سرگرم کند، و این موارد برای اداره گاز که اداره برگزیده در تکریم ارباب رجوع است به هیچ عنوان شایسته نیست. خسته از کاغذبازی اولین مخاطب من مرد میان سالی بود که برای دریافت دو انشعاب گاز برای دو باب مغازه مراجعه کرده بود؛ او از روند طولانی پروسه اداری شکایت می کرد و بیشتر آن را بی ربط و زائد می شمرد: «به آقایی که متصدی است گفته ام که من هم کار دارم و نمی توانم هر چند روز برای این موضوع به اداره گاز مراجعه کنم.» اکنون حدود 4 ماه است که درگیر مراحل قانونی درخواست انشعاب است، کاری که در عرض تنها چند ساعت می تواند انجام پذیرد. «قبول دارم که برای طی مراحل اداری باید ضوابط کاملاً رعایت شود اما بسیاری از این کارها به نظر من زاید است مثلا به راحتی از روی نقشه می توانند انشعاب را ببینند در حالی که اصرار دارند ما برویم دوباره یکی از قبض های خودمان یا قبض های همسایه ها را پیوست مدارک کنیم.» این شهروند تصریح می کند که رعایت قانون و طی کردن مراحل اداری لازم است اما پروسه اداری باید برای راحت کردن کار اجرا باشد و نه ایجاد اخلال در آن. معرفی نامه بنیاد شهید نیز کار نکرد مراجعه کننده دیگری که خود را از خانواده شهدا معرفی می کرد به جوابگو نبودن اداره گاز در مورد مشکل پیش آمده برای او اعتراض داشت. این همسر شهید می افزاید که همسایه های ساختمان به خاطر مشکلی که در گازرسانی ایجاد شده بود از پرداخت قبض ماهیانه خود سرباز زده اند ولی اکنون که این مشکل برطرف شده هنوز صورت حساب آنها تسویه نشده و همچنان همسایه ها همراهی نمی کنند. او معرفی نامه ای را از بنیاد شهید نشان می دهد و می گوید: حتی باوجود این نامه همکاری از شرکت گاز نمی بینیم چراکه متصدی اینجا این موضوع را در حیطه اختیارات شرکت گاز نمی داند و می گوید باید به نظام مهندسی رجوع کنید. نظام مهندسی نیز این موضوع را خارج از اختیارات خود می داند و ما را به اداره گاز ارجاع می دهد. این است که الآن در بین 3 سازمان نظام مهندسی، اداره گاز و بنیاد شهید در رفت وآمد هستیم. پول رفته برنمی گردد گفتگوی دیگر خبرنگار ما باکسی بود که می گفت پرداخت هایی که داشته در قبض های جدید منظور نشده و باز هم تکرار شده است: «250 هزار تومان پرداخت کرده ام اما می گویند این رقم در قبوض بعدی گنجانده شده» و نیازی به بازپرداخت وی نبوده است. او همه قبوض پرداختی خود را به ما نشان می دهد و می گوید: «آنها می گویند دیگر کاری از ما برنمی آید و پرداختی که داشته اید قابل بازگشت نیست.» دیوار بزرگ حراست گرچه این مورد برای خبرنگار پیام ساختمان شک برانگیز بود و موردی بود که همانند همه گزارش های مردمی قصد پی گیری آن از رئیس اداره را داشت اما در حین مصاحبه با ممانعت حراست مواجه شد. منصفانه باید بگوییم که برخورد مسئولان حراست در نهایت ادب و تعامل صورت گرفت، اما ایشان به استدلال های ما در رابطه با رسالت خبرنگاری توجهی نداشتند؛ در نتیجه دستگاه ضبط صوت خبرنگار پیام ساختمان توقیف و تمامی مصاحبه های آن پاک شد. استدلال این بود که ما برای مصاحبه مردمی با شهروندان عادی در یک مکان عمومی معرفی نامه ای در اختیار نداشتیم. استدلال متقابل بر اینکه ما همه شهروند این شهر هستیم و گفتگوی بین یک شهروند با یک شهروند دیگر نیازی به مجوز ندارد... و دیوار شفاف میان مردم و مسئولان از اصول دنیای اطلاعات عصر جدید است!... هیچ کدام حاصلی در بر نداشت. این است که به ناچار دو ساعتی از وقت ما که می بایست صرف پی گیری مطالبات مردم شود این گونه هدر رفت و دست خالی محل اداره گاز را ترک کردیم. رسالت خبرنگاری یا چه؟ نشریات و مطبوعات همان قدر که برای آگاهی افکار عمومی باید بکوشند و خبرهای دست اول و تصمیمات مسئولان و گزارش پروژه ها را پوشش دهند، نظرات عموم مردم را نیز باید به اطلاع برسانند. مطبوعات تریبونی نیست که تنها مسئولان تصمیمات مدیریتی و پروژه های خود را به اطلاع افکار عمومی برسانند و اهداف رسیده و نرسیده را تبلیغ کنند و روبان قرمز پروژه های 10 ساله را قیچی کنند. پوشش نظرات مردم عادی که تمام این تلاش ها برای آنهاست و صداهای مخالف، حتی اگر آن صدای مخالف یک تن باشد، نیز از وظایف مطبوعات است متن کامل این گزارس را در نشریه شماره176 مطالعه فرمایید.